از دهه 1980، تمايل به كارآفريني براي كاهش بيكاري رو به فزوني نهاده است زيرا با توسعه كارآفريني فرصت هاي اقتصادي جديد ظهور يافته و كسب و كارهاي جديدي پديد آمده است. در جامعه ما شمار فراواني از افراد جامعه بيكارند. اما نيمي از جمعيت جامعه داراي وضعيت بحراني تر است. زنان سهم ناچيزي از بازار کار ايران را دارا مي باشند. از اين رو توسعه کارآفريني زنان بعنوان راهي براي برون رفت از بيكاري در كشور ضروري بنظر مي رسد.اين مقاله بخشي از يافته هاي پژوهش ميداني تحت عنوان «طراحي الگوي توسعه كارآفريني زنان در ايران » است. داده هاي اين تحقيق در بين 139 زن كارآفرين ايراني با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه جمع آوري شده است.مقاله حاضر، به بررسي مهمترين دلائل فردي زنان ايراني در توسعه كسب و كار پرداخته است و در نهايت پيشنهادهاي لازم در ترغيب زنان به ورود زنان به كسب و كار ارائه شده است.نتايج آزمون هاي آماري بيانگر آن است كه انگيزه ها و اهداف ترغيب كننده زنان در ورود به كسب و كار، نياز اقتصادي، كسب قدرت و اعتبار در جامعه و دستيابي به رضايت شغلي است كه از بين اين عوامل، دستيابي به رضايت شغلي موثرترين عامل زنان در ورود به كسب و كار است. هم چنين ويژگي هاي شخصيتي زنان كارآفرين استقلال طلبي، خلاقيت، توفيق طلبي و انعطاف پذيري است، كه از بين اين ويژگي ها، موثرترين ويژگي در توسعه كسب و كار زنان ايراني توفيق طلبي است.

کلید واژه ها:زن ایرانی ، زنان کا‌رآفرین،  توسعه کارآفرینی زنان ، اهداف  ،انگیزه ، انگیزه‌های کارآفرینی،  کسب و کار،  توسعه کارآفرینی  ،ایجاد کسب و کار  ،کسب و کارهای کارآفرینانه،  ویژگی‌های شخصیتی زنان،  پنج عامل شخصیت  ،توسعه کارآفرینی زنان در ایران